در گذشته، تهویه و تبرید در ساختمان‌ها به صورت جداگانه مبنی بر تأمین هوا تازه و تنظیم دما و رطوبت صورت می‌پذیرفت. با افزایش پیچیدگی فرایند و برای دستیابی به بهره‌وری بیشتر از انرژی، سیستم تهویه و تبرید مدرن یا HVAC (Heating, Ventilation, and Air Conditioning) به وجود آمد. HVAC، به ترتیب گرمایش، تهویه و تبرید را ترکیب کرده و در یک سیستم یکپارچه تعبیه می‌شود.
سیستم HVAC هدف اصلی خود را در بهبود کیفیت هوای داخل ساختمان، افزایش راحتی ساکنان و حفظ محیط زیست تعیین می‌کند. در حین فصول گرم، HVAC گرمایش مناسب را در اتاق‌ها ارائه می‌دهد و در فصل سرد توانایی برای خنک کردن هوا را دارد. علاوه بر این، سیستم تهویه و تبرید مناسب، هوای تازه را به ساختمان وارد و هوای استفاده شده را خارج می‌کند.
بخش اول سیستم HVAC، گرمایش است. این بخش شامل سیستم گرمایش مرکزی و یا رادیاتورهای دیواری می‌شود. سیستم گرمایش مرکزی با استفاده از یک تابلو برقی و دوامند کنترل می‌شود که میزان گرما را تنظیم می‌کند و سیستم رادیاتورهای دیواری از منابع گرمایشی کوچک‌تر استفاده می‌کند.
بخش دوم، تهویه، مربوط به رساندن هوای تازه به داخل ساختمان و همچنین تنظیم رطوبت است. هوا، از طریق یک سیستم تهویه، با استفاده از فیلترهای هوا تمیز شده و از عوامل آلرژی‌زا و آلودگی‌های دیگر پاک می‌شود، سپس به داخل ساختمان راه یابد.
بخش سوم، تبرید، با استفاده از یک سیستم تهویه با ظرفیت خنک کننده، حرارت را از هوا جذب می‌کند و هوا را سرد می‌کند. این بخش از سیستم HVAC، در فصل‌های گرم توانایی خنک کردن هوا را دارد و برای ایجاد راحتی در فضاهای داخلی استفاده می‌شود.
سیستم HVAC به دلیل مزایایی نظیر کنترل دما و رطوبت، صرفه‌جویی در مصرف انرژی و بهره‌وری بالا، در هر ساختمانی نیازمندی است. این سیستم باعث کاهش هزینه‌های انرژی و تولید دیاکسیدکربن می‌شود و راحتی و بهداشت شاغلین و ساکنین را تامین می‌کند.
به طور خلاصه، سیستم HVAC همواره به دنبال بهبود کیفیت هوای داخل ساختمان‌ها و ایجاد راحتی برای ساکنان و کارکنان است. با ارتقاء سیستم های HVAC حرفه‌ای و داشتن دانش فنی از جدیدترین تکنولوژی‌ها، می‌توان تأمین هوا تازه، کنترل دقیق دما و رطوبت و صرفه‌جویی در مصرف انرژی را در ساختمان‌ها بهبود بخشید.